27.07.2011 Craters Of The Moon


Spanie w samochodzie nie było najgorsze, jednak miło było wskoczyć rano pod campingowy prysznic.  Trzeba było się śpieszyć, bo prysznice nie są dostępne cały dzień, tylko trzy godziny rano i trzy wieczorem. Ręcznik, szczoteczka, mydło, ręcznik, szampon czy o czymś zapomniałem …?! No tak saszetka na drobne, bo prysznice są na monety. Mało wygodne, ale wysoka cena sprawia, że nie ma kolejek.  Jeśli ktoś by chciał zrobić szybkie pranie, to ma również do dyspozycji pralki i suszarki, oczywiście też na monety.   

Czas ruszyć w drogę, choć trochę z żalem. Przed nami Craters Of The Moon, park dość nietypowy jednak doceniony nawet przez NASA, co z pewnością zdradza sama nazwa parku. W tym miejscu jest mi naprawdę ciężko cokolwiek napisać. To co dla różnego rodzaju badaczy zajmujących się skałami (geologami, wulkanologami etc…) jest gratką i przyprawa ich o rozkosz, dla większości ludzi jest mało interesujące, a wręcz brzydkie. Obszar parku, to jedno z największych pól zaschniętej lawy. Gdzie doskonale widać strumienie i potoki niegdyś płynnej magmy.

Krajobraz przypomina księżyc i to tu w 1969 astronauci programu Apollo pogłębiali swoją wiedzę geologiczną. Panujący skwar tylko pogłębia wrażenie mało przyjaznego terenu i katastrofy, która na zawsze odmieniła te obszar. Oczywiście natura już zaczęła odzyskiwać ten teren a sztandarem wygranej walki, jest uschnięte drzewo, które oparło się lawie i wytrzymało wysoką temperaturę. Dziś powykręcane od wysokiej temperatury nadal jest na swoim miejscu i daje znak do dalszej walki.

Droga do samego parku też ma swoją historię. By dojechać do parku należy przejechać przez miejscowość Arco w pobliżu, której znajdują się wojskowe kompleksy badawcze. Zresztą jadąc samochodem widać obszar zabezpieczony drutem kolczastym z tabliczkami zakaz wstępu obiekt rządowy. To tu właśnie w 1949 powstał pierwszy reaktor jądrowy, który miał mieć zastosowanie komercyjne.  W 1955 reaktor ten zasilił miasto Arco w prąd, które tym samym stało się pierwszym na Świecie miastem zasilanym reaktorem jądrowym.  


Dalej zmierzamy na południe w stronę kolejnych parków, mijając w nocy  Salt Lake City. Dla mnie znane z miejsca Bonneville gdzie bije się rekordy prędkości. Szkoda, że nie było czasu by sprawdzić jak to wygląda w rzeczywistości, ale czas i noc nas goniła. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

03.08.2011 - San Francisco

Obraz
W końcu udało się dotrzeć do zachodniego wybrzeża, gdybyśmy nie zwiedzania, zajęło by to o niebo mniej czasu, no ale my właśnie nastawiamy się na zwiedzanie.  Już z oddali widać pierwszy most i myślę, że to Golden Gate choć nie jest czerwony i to go zdradza. Okazuje się, że w SF jest kilka mostów, i prawie wszystkie wiszące. Wiem, tylko jeden jest ten słynny i czerwony, jednak  w przypływie euforii, że udało nam się dojechać już tak daleko, dałem się nabrać.  Most jest płatny, tak jak każdy inny most w SF, co oznacza czekanie w ogromny korku. Czekamy nie tylko my, ale wszyscy wokół bo trafiliśmy an poranny szczyt „rush hours”. W centrum nawet nie łudzimy się, że znajdziemy jakiś darmowy parki. Odrazu kierujemy się na płatny parking gdzie za $30 można zostawić samochód na cały dzień. W Polsce nigdy by nie zaufał takim parkingom. Obsługa bierze od ciebie kluczyki i parkuje go sobie tak jak im jest wygodnie. Plus jest taki, że nie trzeba samemu się męczyć na ciasnym par
Czytaj więcej

25.07.2011 South Dakota

Obraz
Noc spędziliśmy w Hotelu Super 8. Miał być on tani o nie wygórowanych warunkach. Co miała sugerować ósemka w dziesięcio stopniowej skali przyzwoitości hoteli i wierzcie dziesiątka nie jest powodem do dumy. Okazało się, że było drogo i nędzny.  Śniadanie w cenie, które jest w zasadzie standardem w amerykańskich hotelach, nie rekompensowało ceny. Lecz za nim zaczniecie kiwać głową, że śniadanie w cenie to dobra rzecz, uświadomić należy sobie, że przeważnie takie śniadanie to płatki, słodkie bułeczki, kawa i gofry ze specjalnej maszyny która zamienia każdego w mistrza robienia gofrów. Jeśli myślicie, że to wcale tak źle nie brzmi to wyobraźcie sobie, iż to będzie wasz standardowy posiłek przez najbliższy miesiąc!  Nie mówcie mi też, że jestem skąpy. Oczywiście 80$ za noc dla dwóch osób to nie jest dużo, jednak przesiąkłem już amerykańskim duchem psełdo oszczędzania, którego zasady są proste. Jeśli paliwo na stacji po drugiej stronie miasta jest tańsze, to należy właśnie tam je kup
Czytaj więcej

01.08.2011 - Death Valley

Obraz
1 Lipca 2011 - Death Valley Podróż przez Dolinę Śmierci opisała Martyna, która spisała swoje odczucia zaraz po tym ciężkim dla niej dniu. Ja ją tu tylko przytoczę: To prawdziwie śmiertelna dolina. Większość ludzi nie wyobraża sobie nawet na jaki szczyt górski trzeba wjechać, żeby zobaczyć Dante’s View. Musieliśmy wspinać się naszą Hondą Civic przez jakąś godzinę. Najmniejsze szczyty w tej okolicy mają około 2 tys. metrów. Samochód dał radę, mimo 15 % nachylenia, ja jednak nie. W pewnym momencie podróży po Death Valley zaczęły mi drętwieć ręce, miałam nogi jak z waty i odpływałam. Zamykając oczy byłam na Rollercoasterze. Temperatura była dla mnie zbyt wysoka. Prze całą Dolinę Śmierci jechałam z mokrą podkoszulką na twarzy i głowie. Musieliśmy robić częste przystanki, gdyż ciągle chciało mi się wymiotować.Temperatura tego dnia była wyjątkowo wysoka - powietrze miało około 50 stopni C. Natomiast temperatura powierzchni ziemi miała około 80 - stopni. Usmażenie jajka na drodze ni
Czytaj więcej